پیام بصیرت و صبر

(23/ 11/ 1392) پیام شفاهى به تشکل‏هاى دانشجویى انقلابى‏

سلام مرا به فرزندان انقلابى‏ام برسانید و از تلاشهاى جهادگونه‏ى آنان در ترویج و پاسدارى از آرمانهاى امام و انقلاب تشکّر کنید و چند نکته را به آنان یادآورى کنید:

1) در کنار تحصیل علم و دانش، از فرصت جوانى براى تهذیب نفس و انس با خدا و آشنایى عمیق با معارف قرآن و اهل‏بیت (علیهم‏السّلام) بهره ببرید.

2) شما افسران جوان جنگ نرم هستید و عرصه‏ى جنگ نرم، بصیرتى عمّارگونه و استقامتى مالک‏اشتروار مى‏طلبد؛ با تمام وجود، خود را براى این عرصه آماده کنید.

3) نظام سلطه را با تمام ابعاد و لایه‏هایش بشناسید و اهداف و راهبردهاى واقعى آن را تحلیل کنید و براى رویارویى با آن، تمام ظرفیت‏هاى خودتان را به‏کار گیرید و در این مسیر به وعده‏هاى خداوند اطمینان داشته باشید.

4) تشکیلات مى‏تواند معبد باشد، ولى مبادا تبدیل به معبود گردد؛ اصول و ارزشهاى عقیدتى و معنوى خودتان را در قالب تشکیلات حفظ، و بر صمیمیت و همدلى بین اعضا تأکید کنید.

5) افقهاى روشنى در مقابل شما جوانان قرار دارد، این کشور و انقلاب با دست پرتوان شما آینده‏اى امیدبخش در پیشِ‏رو خواهد داشت؛ بر تلاشهاى خود بیفزایید و براى رسیدن به قلّه‏هاى پیشرفت و تعالى از همدیگر سبقت بگیرید.

بار رهبری باری چند برابر بار مرجعیت

عزیزانم! اگر واجب عینی باشد، من از زیر هیچ باری دوش خودم را خالی نمی‌کنم. در قضیه‌ی مرجعیّت، موضوع این‌گونه نیست. بار بر زمین نمی‌ماند. این قضیه متوقّف به فرد نیست. آری؛ آقایان فهرست دادند و اسم این حقیر را هم در آن فهرست آوردند. امّا اگر از من سؤال می‌کردند، می‌گفتم این کار را نکنید. بدون اطّلاعِ من این کار را کردند. بعد از آن‌که اعلامیه‌شان صادر شده بود، من خبردار شدم؛ والّا نمی‌گذاشتم. حتّی من به تلویزیون اطّلاع دادم و گفتم اگر آقایان ناراضی نمی‌شوند، اعلامیه‌ی آنها را که می‌خوانید، اسم مرا نخوانید. بعد گفتند که نمی‌شود؛ تحریفِ اعلامیه است. آقایان نشسته‌اند، چند ساعت جلسه کرده‌اند؛ نمی‌شود. من اکنون به شما عرض می‌کنم: ملّت عزیز! عزیزان من! آقایان محترم و بزرگانی که از گوشه و کنار گاهی به بنده پیغام می‌دهید که رساله بدهم! بار فعلی من بسیار سنگین است. بار رهبری نظام جمهوری اسلامی و مسؤولیتهای عظیم دنیایی، مثل بار چند مرجعیّت است. این را شما بدانید. اگر چند مرجعیّت را روی همدیگر بگذارند، ممکن است بارش به این سنگینی شود؛ ممکن است. فعلاً ضرورتی نیست. آری؛ اگر العیاذ باللَّه وضع به جایی می‌رسید که می‌دیدم چاره‌ای نیست، می‌گفتم عیبی ندارد. من با همه‌ی ضعف و فقری که دارم، به فضل پروردگار، آن‌جا که ناچار باشم - یعنی ضروری باشد - برای برداشتن ده بار به این سنگینی هم حرفی ندارم که بردارم و روی دوش خودم بگذارم. اما فعلاً آن‌گونه نیست. فعلاً نیازی نیست. بحمداللَّه این همه مجتهدین هستند. من قم را اسم آوردم؛ غیر قم هم هستند. مجتهدینی هستند، افراد شایسته‌ای هستند. چه لزومی دارد حال که این بارِ سنگین را خدای متعال بر دوش نحیف این حقیرِ ضعیف گذاشته است، بار مرجعیّت را هم رویش بگذارند؟ احتیاجی به این معنا نیست.

بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم ۱۳۷۳/۹/۲۳

امام مردمی

رهبر و امام ما با آن قدرت الهی بزرگ و با عظمتش مردم را همیشه به حساب آورد. در روزهای اوّلی که امام از پاریس به تهران وارد شده بودند_یعنی در حساس‌ترین لحظات این تاریخ، در آن لحظاتی که تمام نگرندگان جهانی، همه‌ی ناظران سیاسی ایران را به عنوان کانون بزرگترین حوادث قرن به حساب می آوردند و همه نگران بودند که در ایران چه خواهد شد و چه به وقوع خواهد پیوست._در آن لحظات حسّاس وقتی وارد شد از اولین لحظات رفت میان مردم. پیرمرد هشتاد ساله استراحت و خواب و آسایش خود را گذاشت به حساب مردم و در اختیار مردم. سیاستمداران آمدند گفتند به آقا بگوئید اینقدر وقتش را صرف مردم نکند، اجازه بدهد سیاستمداران، متفکران، هوشمندان بیایند بنشیند با آقا صحبت کنند در زمینه‌ی مسائل بزرگ سیاسی. امام در جواب همه‌ی اینها گفت من با سیاستمداران و مغزها و کله‌گنده ها کاری ندارم من با مردم کار دارم. می آیند، بیایند توی مردم و او درست فهمید، و او درست تشخیص داد و اگر قرار بود پای صحبت سیاستمداران بنشیند هنوز که هنوز است ما بایستی از مجلس شورای غیر ملّی نطق آقای بختیار را بشنویم. آمد با مردم رو برو شد، بین او و مردم حفاظ و حجابی نبود، صد بار هزاربار گفتند آقا جان شما در خطر است، گفت بگذارید در خطر باشد من اگر کشته هم بشوم برای این ملت نافع خواهد بود. بدون حفاظ، ... در مقابل هزارها هزار مردم ایستاد با آنها صحبت کرد؛ زن ها، مردها، کودکان آمدند بچه ها را از بغل ها گرفت بوسید، نوازش کرد، به مادرهایشان به پدرهایشان برگرداند، میان مردم آمد، با مردم کار خود و تلاش خود را ادامه داد، روی مردم حساب کرد و دیدید که پیروز شد.

سخنرانی با موضوع اهمیت هوشیاری عمومی در مقابل توطئه‌ها 1358/05/24

در مدیریت توحیدی همه در مرکز دنیا قرا دارند

در جمهوری اسلامی، هر جا که قرار گرفته‌‌اید، همان‌جا را مرکز دنیا بدانید و آگاه باشید که همه‌‌ی کارها به شما متوجه است. چند ماه قبل از رحلت امام (رضوان‌‌ا‌للّه‌‌علیه)، مرتب از من می‌‌پرسیدند که بعد از اتمام دوره ریاست جمهوری، می‌خواهید چه کار کنید. من خودم به مشاغل فرهنگی زیاد علاقه دارم؛ فکر می‌کردم که بعد از اتمام دورۀ ریاست جمهوری، به گوشه‌ایی بروم و کار فرهنگی بکنم.

وقتی از من چنین سؤالی کردند، گفتم اگر بعد از پایان دوره ریاست جمهوری، امام به من بگویند که بروم رئیس عقیدتی، سیاسی گروهان ژاندارمری زابل بشوم -حتی اگر به جای گروهان، پاسگاه بود- من دست زن و بچه‌‌ام را می‌گیرم و می‌‌روم! واللَّه این را راست می‌گفتم و از ته دل بیان می‌کردم؛ یعنی برای من زابل مرکز دنیا می‌‌شد و من در آن‌جا مشغول کار عقیدتی، سیاسی می‌‌شدم!
به نظر من، بایستی با این روحیه کار و تلاش کرد و زحمت کشید؛ در این صورت خدای متعال به کارمان برکت خواهد داد.

۱۳۷۰/۱۲/۰۵

حفظ بیت المال

تلویزیون یک برنامه‌ای را دیروزپریروزها پخش میکرد از بعضی از شهدا که بنده تصادفاً چند دقیقه‌ای دیدم؛ آنچه درباره‌ی آن شهیدان گفته میشد، یا در وصیّت‌نامه‌ی آن شهیدان درج شده بود، انسان را واقعاً از عظمت روحی این شهید متحیّر میکند. میگوید من درس خواندم و میترسم که این درس خواندن من - که خرجی برایش شده و هزینه‌ای شده - تحمیل بر بیت‌المال بوده و این به گردن من باشد؛ وقتی که من شهید شدم موتور گازیِ من را بفروشید، پولهای بانک من را بگیرید، بروید بدهید به بیت‌المال به‌جای آن! اینها درس است؛ اینها درس است.

بیانات در دیدار اعضای ستادهای برگزاری کنگره شهدای استان‌های کهگیلویه و بویراحمد و خراسان شمالی1395/07/05

انقلاب پابرهنگان

 بدیهى است کسانى از مردم باید بیشتر مورد توجّه قرار گیرند که بیشتر مورد محرومیت قرار گرفته‏اند؛ لذا امام دائماً روى طبقات محروم و پابرهنگان کشور تکیه مى‏کردند. این فریب است که کسى ادعا کند براى مردم کار مى‏کند؛ اما در عمل، کار او براى طبقات مرفّه باشد، نه براى طبقات مستضعف و محروم. نه اینکه نباید براى طبقات مرفّه کار کرد؛ آن‏ها هم از حقوق عمومى کشور باید بهره‏مند شوند؛ اما به آن کسى که محرومیت دارد و دستش از حقوق خود خالى مانده است، باید بیشترِ توجّه و همّت و تلاش را اختصاص داد. لذا امام به طور دائم بر حقوق مستضعفان و محرومان و پابرهنگان تکیه مى‏کرد. عملًا هم در تمام مدت پیروزى انقلاب تا امروز و قبل از آن، کسانى که بیش از همه سینه سپر کردند، از نظام دفاع کردند، سختیهاى نظام را به جان خریدند و در مقابل دشمنان ایستادند، طبقات محروم و پابرهنه و مستضعفان جامعه بوده‏اند. این‏ها باید بیش از دیگران مورد توجّه قرار گیرند. ^[1]

---

[1] سالگرد ارتحال امام خمینى(ره)، 14/03/1380.

مردم حسابگر و هوشیارند

مردم حسابگر و هوشیارند.[1]

---

[1] (08/ 06/ 1368) بیانات در دیدار با حجة الاسلام و المسلمین هاشمى رفسنجانى رئیس‏جمهور و هیئت وزیران، به همراه حجة الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینى، به مناسبت آغاز فعالیت کابینه

نهضت بیداری انقلابی

امروز همه‏ ى افراد- چه کسانى که بیاناتشان در حوزه‏هاى وسیع کاربُرد دارد، چه کسانى که در حوزه‏هاى کوچک‏تر سخنانشان مؤثّر واقع مى‏شود؛ مثل مدرسه و کلاس و دانشگاه و محیطهاى کارگرى و غیره- مسئولند و اگر دیدند حقایق و محکمات اسلام و انقلاب مورد تحریف قرار مى‏گیرد، وظیفه دارند تبیین کنند؛ نباید سکوت کنند. امام به این نکته بسیار توجه مى ‏کرد. و این یکى از چیزهایى است که راز استحکام و ماندگارى و پایدارى نظام در آن مندرج است. ^[1]

---

[1] سالگرد ارتحال امام خمینى(ره)، 14/03/1380.

احکام ولی فقیه حکم اولی است نه ثانوی

کار ولی فقیه چیست در جامعه؟ کار ولی فقیه عبارت است از ادراه­ی  جامعه، البته بر مبنای اسلام؛ شکی در این نیست. اما آنجاهایی که مصالح اسلامی را، مصالح اجتماعی را، ولی فقیه تشخیص می­دهد و برطبقِ مصلحت، یک دستوری صادر می­کند، آن دستور حکم الله است، آن دستور خودش یک دستور شرعی است. ولی فقیه چه با اتکا به دلیل عقلیِ قطعی و چه با اتکا به ادلّه شرعی، یک مصلحتی را برای جامعه تشخیص می­دهد، آن مصلحت را اعمال می­کند، آن میشود حکم الله و برای همه مردم، این حکم واجب الاطاعة است. معنای این جمله­ای هم که در بیانات بزرگان تکرار شد، که حکومت از احکام اولیه است، همین است. اصل حکومت از احکام اولیه است و احکام حاکم اسلامی هم حکم اولی است،  یعنی حکم ثانوی، به معنای اینکه تابع ضرورت­ها باشد نیست. فرقی نمی­کند، اما آنچه را که ولی فقیه در جامعه­ی اسلامی به عنوان قانونی وضع می­کند یا اجرا می­کند، احکام ولی فقیه، احکام اولی است، مثل احکام الله است. لذا شما در جمهوری اسلامی این را از اول شنیدید که مقررات جمهوری اسلامی، مقررات اسلامی و واجب الاطاعة است.^[1]

---

[1] . 2/11/1366

خلط بزرگ بین «انقلابِ مردم» و« انقلاب برای مردم»

انقلاب نیامده بود که براى مردم ایران پاسخگویى کند. انقلاب، انقلابِ خود مردم بود. مردم براى تحقّق آرمان‏هایى انقلاب کردند

[1]

---

[1] .  بیانات در دیدار دانشجویان دانشگاه صنعتى امیرکبیر، 22/12/1379